Elke woensdagochtend ontmoet ik de dichter. Wij doen dan een Rotterdams metrostation, in alfabetische volgorde. Hij schrijft, ik kijk en mijn fototoestel brengt dat wat ik zie naar nullen en enen. Het is een korte ontmoeting. We praten wat, wijzen elkaar op bijzonderheden of verbazen ons over het menselijk gedrag.

De dichter heeft het meestal snel gezien en zegt: ik ga maar weer ‘s. Ik weet niet wat er in zijn hoofd gebeurt, hij rept zich terug naar zijn schrijftafel. Daar voltrekt zich het wonder waarin het beeld zich transformeert tot woorden.  Ik klik en denk: zou dit ‘m zijn
zie ook: www.kijkkastsignet.nl/haltes/