De een vertrekt, tegelijkertijd
komt de ander aan, stapt naar
buiten, zijn vertrekpunt is gewist.
Tijd spoelt de stappen
weg, tijd voor toekomst.
We zullen fietsen, slingerpaden
ontdekken langs de stad, of
wandelen naar bouwplaatsen.
Hoog, hoger, duurder ook,
het beton verzuurt de lucht.
Maar altijd tussen jou en mij:
een draad, verkleurd, koppig,
bij regen en in stiltes uitgerekt.
Je vertrekt, maar in je tas
je thuis en mondvoorraad.